O tym, że maluchy zaszczepione,

co nie znaczy, że już bezpieczne. I ciągle w klatce, bo oswajanie troszkę żmudne jest i maluty uparły się, że nie jestem ich przyjacielem.

To jest Tri. Dziwna kicia, bardzo ostrożna i płochliwa i chyba najbardziej z trójki waleczna i agresywna. Poczatkowo syczała i waliła łapkami. Teraz już tego nie robi, ale ciągle jest uparta. Dziś dawałam im ryby, użarła mnie w palec. Ciągle najbardziej na dystans.




To Szara. Była najbardziej śmiała, teraz się troszkę wycofała. Nie ucieka aż tak przed ręką. Chociaż dziś po wizycie u weta drapnęła mnie w panice, kiedy chciałam ją wyjąć z klatki. Mam nadzieję, że nie zaprzepaściło się to, co uzyskałam przez te kilka dni. A doszło już d tego, ze podchodziła do prętów klatki i obwąchiwała moją twarz lub palec.



Rudziasta miągwa. Na początku największa panikara i strachajło, teraz największa męczybuła. Wspina się na pręty i drze japkę, że chce wyjść. Więc wyjmuję ją z klatki i wędrujemy po mieszkaniu, albo miziam ją na kolanach, aż zaśnie. W zabawie najśmielsza i największa wariatka.




Szara i Tri trzymają się bliżej. Jutro naprawiam klamkę do drzwi łazienki i wypuszczę drobiazg do łazienki, bo w tej klateczce chyba się męczą. Może będą szybciej i chętniej się przyzwyczajać?