O tym, że brakuje mi czasu, a kotów mam więcej

Dwa nowe siedzą w łazience. Mam trochę zdjęć, trochę wieści o tymczasach, ale ciągle brakuje czasu.

CZAAAASIEEEE, GDZIEEE JEEESTEEEŚ???

O tym, że chociaż jest smutno, trzeba iść dalej.

Dzik nie żyje, ale są inne koty, którymi trzeba się zająć. Sekcja Dzika niczego konkretnego nie wykazała, jedynie prawdopodobieństwo tego, że Dzik mógł umrzeć, bo został otruty (lub sam zjadł coś trującego). Nic mu już nie przywróci życia, jednak jeżeli ktoś mu je zakończył celowo, życzę mu z całego serca, żeby to do tego kogoś wróciło.

Tymczasem w domu został brat Dzikunka, Sylwek. I martwię się o niego. Ale póki co, jest nieźle (odpukać). Integruje się ze stadem, zrobił się strasznie przylepny i miziasty, uczy się życia w bezpieczeństwie i z człowiekiem i czasem jest całkiem zabawnie. Bo wyobraźcie sobie sporego i kiedyś dzikiego kota, który zaczyna bawić się, jak kociak, sam zdziwiony, że tak można.

Tu jedna z pierwszych zabaw Sylwiastego. On sam niezwykle zaskoczony, ale i stado lekko skonfundowane, bo oto ten mroczny kocur zaczyna dokazywać. I to jak!!!

Łatwo się domyślić, że to czarne coś w torbie, to własnie nasz bohater. Zaglądacz to Pafnuc.






Tu z kolei Sylwek nie mógł się oprzeć papierkowi, a obserwuje to wszystko uważnie Gluś.








I na koniec pokazał się brojarz, papierek jest pokusą nie do odparcia.








Jutro przyjeżdża do nas nowa kotka z Borów Tucholskich. Trochę się boję, co to będzie. Zobaczymy.

Dzika już ze mną nie ma

Odszedł około dwie godziny po moim poprzednim poście. Mądry i piękny kot, któremu Bóg nie dał długiego i szczęśliwego życia. Nie wiem, czemu tak, nie rozumiem.

Dziku kochany...

O tym, że wcale nie jest lepiej

Dzikunek już tak dużo nie wymiotuje, ale leży apatyczny i słabiusi. Tak bardzo się o niego martwię... Czy zaniedbałam czegoś, czy nie dopatrzyłam? Dlaczego nie ma poprawy? Wyniki były dobre, doktor był naprawdę zadowolony z nich.

Dziku mój kochany, walcz, postaraj się, przecież całe piękne życie przed tobą.